सती

पहा पहाट झाली
अंधार जीणे माझे
माझे सखे सोयरे
वाटेत उभे सारे

आधी तयार झाली
फसण्यास या संसारे
आता तयार होते
पाहण्यास मृत्यू या रे

होते जे स्वप्न माझे
राहिले स्वप्न तेचं
आता आसवे फक्त
दुःखात वाहणारे

स्त्रीचा जन्म माझा
यातनांचाच सारा
विचित्र हे जीवन
अचानक संपणारे

थांबेल आता श्वास
तुटतील सर्व नाते
मी सती निघाली
ते समोर निखारे

© गंधार कुलकर्णी

आधारस्तंभ

माझे आजोबा दादासाहेब तारे हयात असतांना त्यांच्यावर लिहिलेली ही माझी कविता...

आधारस्तंभ

सात वार ते सात घरी

सात घरचे कामं करी

लहान वय होते जरी

भलीमोठी जबाबदारी

न सुटली साथ घराची

न सोडला मार्ग ध्येयाचा

गरज होती शिक्षणाची

प्रश्न होता तो पोटाचा

ज्ञानाची तपश्चर्या करून

परदेशाचे भ्रमण झाले

अभ्यासाची सोय करून

डुबणाऱ्यांना दादांनी तारले

मित्र गेले पण मैत्री नाही

बळ गेले पण इच्छा नाही

दादांच्या या एकांततेवर

आज आहे का उपाय काही ?

संस्थेला आज गरज तुमची

वाडा रोज प्रतीक्षा करतो

आधारस्तंभ हा आपुला आता 

आपणास थोडा आधार मागतो

© गंधार कुलकर्णी