बोलका रंगमंच

दरवाज्याची उघडझाप झाली
मृत आशांना जाग फक्त आली
कोणीच न राहता आता वाली
व्याकुळ रंगमंच जाहला खाली

आशेचा किरण मावळून
गवाक्षावर रातपक्षी बसून
अंधारमय अंत:करणावर हसून
जातो एकांतात सोबत करून

उधळी मज पोखरते दिवसरात
लिलावी बोली रूतते वक्षात
एकटा पडलो वर्तमानी तमात
म्हणून जातो भूतकाळी उजेडात

तिथे नटसम्राट मज भेटला,
रायगडही जागा झाला,
मी सांगितले मेघदूताला
महत्व माझे सांग या जगाला

नाही मी मंच फक्त लाकडाचा
संचय मी अनेक कला-गुणांचा
आरसा असे मानवी जीवनाचा
आधार अनेकांच्या भावनांचा

इथे मी घडविले आहे नटांना
हसविले-रडविले प्रेक्षकांना
जगविले आहे संस्कृतिंना
सांभाळले आहे गत स्मृतींना

मुठ्ठीत घेऊनी संपूर्ण विश्वाला
आणिले भूमीवर चंद्र सूर्याला
चिडून मंच बोलला पडद्याला
"अजूनही जीवन आहे रंगमंचाला"

© गंधार कुलकर्णी