परिवर्तन

ते तर जीवन नव्हतेच
जे मी जगत होतो
व्यक्त होण्या आधीच
शब्द मी गिळत होतो

न कधी आसवे आले
न मन मोकळे झाले
निर्जीव दगडा प्रमाणे
मीच मला भासत होतो

कधी निखळ हसलो नाही
मित्रांसोबत बसलो नाही
विचारांत अडकून एकटा
स्वतःशीच बोलत होतो

आज मी बाहेर निघालो
वाऱ्यासवे थोडा झुंजलो
सूर्याच्या किरणांना आता
त्वचेवर मी पाळत होतो

दुनियेला सोडून आलो
प्रश्नांना गाढून आलो
स्वतःला ओळखून मी
स्वतःसाठी जगत होतो

© गंधार कुलकर्णी
दि. १७ एप्रिल २०२०