दोन गळलेले सजीव

झाडावरचं पिवळं पान
जमिनीवर होतं पडलेलं
विशाल हिरव्या आईपासून
नाळ तुटून गळलेलं

शाखेवर डोलणारे पर्ण
मातीवर लोळत होते
वाऱ्यासवे लढले कसे
दगडांना ते सांगत होते

पाचोळ्यास जुळण्याआधी
परत पानाने पाहिले झाडाला
पुन्हा झाडावर जाईल का मी ?
थकले विचारूनी स्वतःला

पानाच्या जागी त्या शाखेवर
नव्या पालवीचे आगमन झाले
पाहुनी हे दृश्य पिवळे पान
निराश झाले, रागात आले

तिथे आला एक म्हातारा
घरातून जो होता गळलेला
नाते-संबंधाच्या तुरुंगातून
थकलेल्या पायांनी धावलेला

म्हातारा विचारतो पानास
रडल्याने मिळते का काही ?
तुझ्या अश्रूने कोरडी त्वचा
हिरवी आता होणार नाही

माझ्या जागी मुलगा आला
पालवी तुझ्या जागी आली
हेच समज भाग्य अपुले
हीच जीवनाची रीत झाली

बंधनमुक्त हे दुसरे जीवन
आता तरी तू जगून घे
तुझा चुरा होण्याआधी
दाही दिशांना उडून घे

© गंधार कुलकर्णी
दि. १ डिसेंबर २०२०